Morag napisał:

Severusa Snape'a nie znoszę, Marto. ;-)))

Haha, nie jestem zdziwiona. No cóż, jak pisałam, niektórzy kochają, inni nienawidzą. To już zależy od człowieka. Zawsze tak jest, że są różne zdania. Np. moja koleżanka też go nie znosi. Ale inna go ubóstwia. A ja muszę dodać, że po przeczytaniu 6 cz. też go znienawidziłam. Ale potem to wszystko się zmieniło. Chociaż jeszcze przed wydaniem 7 cz. z czego jestem dumna. xD I pamiętam Natalko, że właśnie kiedyś opowiadałaś mi o HP. Masz rację, może stylem ta książka nie zachwyca, ale i tak to jedna z moich ulubionych książek, fajnie się ją czytało.

Ja też ostatnio byłam na Harrym i muszę przyznać, że mam podobne odczucia. Być może również dlatego, że byłam na filmie z napisami bo nie mogę znieść tego dubbingu- toleruję go jedynie w bajkach.
Wracając do tematu od razu po powrocie z kina (no może nie tak od razu biorąc pod uwagę fakt, że była 1 nad ranem) zabrałam się za wałkowanie Harry'ego od pierwszej części. Dzisiaj dobrnęłam do końca- przeczytałam Insygnia i nie mogę doczekać się tego, co pokaże nam druga część. Bo czytając miałam wrażenie, że widziałam w kinie tą łatwiejszą stronę książki...
Ogólnie rzecz biorąc film będę mogła więc ocenić jak zobaczę całość ale wciąż jestem i pewnie jeszcze bardzo długo pozostanę pod wrażeniem pomysłowości J. K.  Rowling. Skąd ona to wytrzasnęła?
Film został przerwany w idealnym momencie co można było zauważyć po mojej przyjaciółce, która jest fanką filmowego Pottera ale nigdy go nie czytała.

Cóż pamiętam początek mojej przygody z Potterem, pamiętam jak jako dzieciak biegłam do kina na kolejne części, jak podskakiwałam w kinie mimo iż wiedziałam co się za chwilę wydarzy- wszystkie części mi się podobały choć brakowało im magii książki. 

Zgadzam się Marto z tym, że życiorys Severusa powinien być przekazany bardzo szczegółowo i liczę na to zaciskając kciuki. Humor rzeczywiście był na wyższym poziomie niż ten spotykany wcześniej a gra aktorska jakby dojrzalsza- być może ma to coś wspólnego z wiekiem.

Pozostaje mi tylko czekać z nadzieją, że ta druga- moim zdaniem trudniejsza do pokazania część nie będzie gorsza od jej poprzedniczki.

Nareszcie wczoraj obejrzałam ostatnią część Harry'ego Pottera. I jestem całkiem zadowolona. Ogólnie cała 7 cz. była najlepsza ze wszystkich. Przynajmniej okoliczności to sprawiły, czyli tak jak pisałam: napisy zamiast dubbingu, prawie 5 godzinny seans no i niepamiętanie książki. Mimo, że 7 cz. czytałam w całości tylko raz i to tylko po angielsku, znam na pamięć niektóre rzeczy. Tak więc miałam co do nich wielkie oczekiwania. Dokładnie to były dwie rzeczy, choć druga z nich przewijała się przez całą książkę... To pocałunek Rona i Hermiony oraz życie mojego ukochanego Severusa.

Pocałunek wyszedł bardzo spontanicznie, dokładnie tak jak miał wyjść. Brakowało mi jednak tej iskry (hej, gdzie te "oderwanie stóp od podłogi"? ). No i chciałam zobaczyć prawdziwy pocałunek, a nie głowę Ruperta (co oznaczało, że aktorzy w ogóle mogli się nie pocałować). To, że pocałowali się w innej scenerii niż w książce, to mi już nie przeszkadzało.

Severusa oczywiście nie było tyle ile chciałam. Ale czy ja miałabym go kiedykolwiek dość? Dla mnie to trzeba by było zrobić o nim oddzielny film i nie jestem pewna, czy nawet wtedy byłabym usatysfakcjonowana. Scena myślodsiewni zrobiona bardzo dobrze (może krótko, ale nie będę się już powtarzać ). Wzruszyłam się, za co brawa dla producentów bo o to mi chodziło. Jego grymas bólu (np. gdy trzymał Lily w ramionach) powodował, że sama odczuwałam ból... Cieszę się, że moje ulubione zdania z książki były przeniesione słowo w słowo. Moment, gdy Dumbledore wzrusza się zdając sobie sprawę, że po 17 latach od śmierci Lily, Severus nadal ją kocha ("- Przez te wszystkie lata? - Zawsze." [Swoją drogą mistrzowska gra pana Rickmana, ale to już nie od dziś wiadomo, że jest świetnym aktorem]). No i słowa dorosłego Harry'ego "Albusie Severusie Potterze, nosisz imiona po dwóch dyrektorach Hogwartu, jeden z nich był Ślizgonem i najodważniejszym człowiekiem jakiego znałem" ze świetnym naciskiem na słowo "najodważniejszym". Więc czego mi brakowało? Nie wiem czy dobrze pamiętam, że w książce Harry podczas walki z Voldemortem dobitnie mu oznajmił, że Severus był agentem Dumbledore'a i był wierny tylko jemu (chyba, że po prostu sama chciałam to przeczytać i sobie tak to przetłumaczyłam). W filmie Harry coś o tym tylko przebąkuje. Chciałam ujrzeć minę Voldemorta, usłyszawszy to. Scena śmierci Severusa też mi do końca nie pasowała. Niby wszystko okej, słychać tę nutkę strachu w głosie Severusa, przed rzuceniem się na niego Nagini, ale czegoś mi brakowało. Nawet nie jestem pewna czego. Jego krótka rozmowa z Harrym była genialna... Chyba nie pasowało mi coś u Fiennesa. Jakoś tak... za szybko to zrobił. Co nie znaczy, że pan Fiennes nie zagrał bardzo dobrze i że nie jest świetnym aktorem, bo jest i go uwielbiam (podbił moje serce rolą Heathcliffa!). No ale dobra. Ogólnie postać Severusa została pokazana dobrze.

Były fajne momenty w filmie. Ciekawa była scena w Gringott'ie. Albo jak Harry pojawia się w Hogwarcie. Że nie wspomnę o samej końcówce, gdzie wróciła melodia z pierwszych części filmu. Zrobiło się wtedy tak bajkowo... Naprawdę film sprostał moim oczekiwaniom. Nie twierdzę, że dogonił poziom książki, ale było dobrze.

Łezka się zakręciła. Zakończyłam swoją przygodę z Harrym Potterem. Chociaż... mam jeszcze do przejścia 2 części gry, więc to jeszcze nie koniec.